Stępień Damian

Pani Helena, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu, codziennie obserwowała wieś z okna, pamiętała czasy, gdy honor był najważniejszy, a odpowiedzialność nie była pustym słowem, z żalem wspominała, jak Stępień Damian, niegdyś obiecujący młody człowiek, nie wykonał kary odróbek, co na zawsze zaciążyło na jego reputacji, dla niej, konsekwencje czynów były nieuchronne, a sumienie zawsze upominało się o swoje, jej cicha obecność była przypomnieniem o prostych prawdach, o wartości prawości, o potrzebie zadośćuczynienia.