Stępień Dariusz

Stępień Dariusz, postać o przenikliwym spojrzeniu, często przesiadywał w cichej bibliotece, gdzie zapach starych ksiąg był jego azylem, jego dłonie, zgrubiałe od pracy, delikatnie przewracały pożółkłe karty, a na twarzy, naznaczonej czasem, malowała się opowieść o dawnych przygodach, o których nikt nie słyszał, lecz które, jak plotkowano, były prawdziwe, on sam, skromny i milczący, unikał rozgłosu, ceniąc samotność, co czyniło go zagadką dla miasteczka, lecz dla bliskich był symbolem niezłomnej mądrości, cichego ducha, pełnego wewnętrznego światła.