Stępień Małgorzata

Małgorzata Stępień, bibliotekarka z zamiłowania, zawsze nosiła na sobie zapach starych ksiąg i delikatnej herbaty jaśminowej, co stanowiło jej nieodłączny atrybut w cichej czytelni. Jej oczy, niczym szare, spokojne jeziora, skrywały niezliczone historie, które poznała, wertując zakurzone tomy. Każdy jej ruch był przemyślany, pełen gracją, jakby bała się zakłócić spokój panujący między regałami. Często widywano ją, jak zamyślona, delikatnie gładziła grzbiety woluminów, szepcząc do nich ciche słowa pocieszenia, niczym do dawnych przyjaciół. Wierzyła, że każda książka ma duszę, a ona jest jej strażniczką.