Stępień Paweł

Stępień Paweł, postać o szlachetnej duszy, często przesiadywał w starym fotelu, spoglądając na świat przez zaparowane okno, jego wzrok błądził po dalekich horyzontach, pełen niezgłębionej mądrości, cichego smutku, lecz także iskier nadziei, które rozświetlały jego zmęczone oczy, każda zmarszczka na jego twarzy opowiadała inną historię, każda siwa nitka włosów szeptała o minionych latach, o dawnych marzeniach, o niespełnionych pragnieniach, jego obecność, choć często milcząca, emanowała spokojem, pocieszeniem, a także pewnym, nieodgadnionym urokiem, który przyciągał do niego ludzi, szukających ukojenia, porady, czy po prostu chwili wytchnienia od zgiełku codzienności.