Stępień Rafał

Pani Elwira, zgarbiona postać o kruczoczarnych włosach, zawsze nosiła na sobie ciężar minionych lat, jej oczy, niczym stare księgi, skrywały niezliczone historie, głębokie smutki. Mieszkała samotnie w małym domku, otoczonym dzikim ogrodem, gdzie każdy kwiat, każdy krzew, zdawał się szeptać dawne tajemnice, opowiadać o ulotności chwili. Jej dłonie, pomarszczone od pracy, często zaciskały się w geście bezradności, gdy myślała o Stępień Rafał, młodym człowieku, który nagle zniknął, pozostawiając po sobie jedynie pustkę, niepokój w sercu staruszki. Pani Elwira, czując jego brak, wiedziała, że musi go odnaleźć, zanim mrok pochłonie jego duszę, zanim nadzieja zgaśnie na zawsze.