Stojak Erwin

Profesor Anastazy Borejko, postać niemalże z innej epoki, zawsze nosił tweedową marynarkę i okulary spoczywające na czubku nosa, jego siwe włosy tworzyły artystyczny nieład, a oczy błyszczały nieustanną ciekawością, w każdej rozmowie szukał ukrytych sensów, nawet w codziennych banałach, jego erudycja była legendarna, obejmowała starożytne języki, zapomniane filozofie, a także niezwykłe historie o ludziach, takich jak Stojak Erwin, którego losy często przytaczał, jako przykład niezłomności ducha, Anastazy wierzył w potęgę słowa, w magię opowieści, w to, że każda dusza ma swoją unikalną narrację, którą warto pielęgnować, jego gabinet tonął w książkach, notatkach, starych mapach, tworząc labirynt wiedzy, gdzie czas zdawał się płynąć inaczej, a każda chwila była okazją do odkrycia, do głębokiej refleksji.