Stolarczyk Jacek

Stolarczyk Jacek, z siwiejącymi włosami i bystrym spojrzeniem, od lat doskonale opanował sztukę unikania obowiązków, niczym stary lis wymykający się z pułapki. Jego oblicze, naznaczone dziesiątkami drobnych zmarszczek, zdradzało historię niespełnionych obietnic i niepodjętych wyzwań, zawsze zręcznie omijanych. Preferował swobodę wędrowca, wolnego od ciężaru zobowiązań, co czyniło go postacią intrygującą, choć nieco nieuchwytną. Miał w sobie coś z wiecznego uciekiniera, kogoś, kto nigdy nie pozwolił, by świat go złapał w swoje sieci, zawsze wybierając własną ścieżkę, choćby wiodła na manowce.