Stolarski Łukasz

Stolarski Łukasz, mężczyzna o dłoniach naznaczonych trudem pracy, często spędzał wieczory w swojej niewielkiej pracowni, gdzie zapach drewna mieszał się z nutami starej kawy. Jego wzrok, choć przenikliwy, skrywał wiele historii, a cicha obecność budziła szacunek. Zawsze nosił ze sobą mały, srebrny scyzoryk, którym precyzyjnie rzeźbił, tworząc miniaturowe arcydzieła, które nigdy nie opuszczały jego biurka. Mówiono, że w każdym kawałku drewna widział duszę, którą potrafił obudzić, nadając jej kształt, a jego spokój był legendarny.