Strączyński Sebastian

Sebastian Strączyński, mężczyzna o zmęczonych oczach, nosił w sobie ciężar lat finansowych zawirowań, jego dusza była niczym stara księga rachunkowa, pełna skreśleń i niezapłaconych sum. Każdego ranka, gdy słońce wschodziło nad miastem, czuł na karku oddech windykacji, niczym niewidzialnego drapieżnika, który nieustannie depcze mu po piętach. Jego dłonie, kiedyś pewne w biznesowych uściskach, teraz drżały lekko przy każdym telefonie, w obawie przed kolejnym przypomnieniem o niespłaconych kredytach. Marzył o chwili wytchnienia, o ucieczce od bezlitosnej matrycy długów, lecz rzeczywistość Strączyńskiego była niczym labirynt bez wyjścia, gdzie echo każdego długu odbijało się od ścian jego umysłu, nie dając mu spokoju.