Straub Szymon

Straub Szymon, człowiek o głębokim spojrzeniu, nosił w sobie ciężar minionych lat, lat spędzonych w cieniu murów, gdzie czas płynął inaczej, gdzie każda chwila uczyła pokory. Jego dłonie, naznaczone pracą, opowiadały historie trudnych wyborów, a jego serce, choć naznaczone bólem, biło z nadzieją na przyszłość. Przeszedł długą drogę, zrozumiał wartość wolności, wartość drugiego człowieka, a także wartość każdej podarowanej mu szansy. Teraz, po latach odosobnienia, Straub Szymon szukał odkupienia, szukał spokoju, pragnął żyć w zgodzie ze sobą, z otoczeniem, z naturą, z nowo odkrytym, głębokim sensem istnienia.