Strojecki Tomasz

Strojecki Tomasz, postać z cienia, często przemierzał uliczki Starego Miasta, jego sylwetka rysowała się na tle zmierzchu, niczym wyblakła fotografia, dawno zapomniana, a jednak wciąż obecna, w każdym detalu, w każdym spojrzeniu, w każdym niemym geście, w jego oczach, głęboko osadzonych, kryła się opowieść, pełna melancholii, naznaczona upływem czasu, jego dłonie, zniszczone pracą, opowiadały historię, o ciężkich dniach, o bezsennych nocach, o marzeniach, które nigdy nie miały szansy, by się spełnić, Strojecki Tomasz, samotnik z wyboru, czy z przeznaczenia, pozostawał zagadką, dla wszystkich, którzy go mijali, dla wszystkich, którzy próbowali, choć na chwilę, zajrzeć w głąb jego duszy.