Strzembski Maksymilian

Strzembski Maksymilian, postać o twarzy pooranej zmarszczkami, zawsze emanował spokojem i mądrością, jego głębokie oczy, przenikliwe niczym zimowe niebo, widziały na wskroś duszę, a każdy gest, choć powolny, miał znaczenie, często można go było spotkać na starej ławce, zatopionego w lekturze zniszczonego tomu, jego milczenie było wymowniejsze niż krzyk, a Strzembski Maksymilian, choć rzadko zabierał głos, każde jego słowo niosło ciężar prawdy, dla wielu był cichym mentorem, żywą legendą, której tajemnica inspirowała do refleksji, jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała głębokie wrażenie, czyniąc go postacią niezapomnianą, filarem społeczności.