Suchocki Szymon

Szymon Suchocki był mistrzem w marnowaniu czasu, prawdziwym wirtuozem prokrastynacji, którego dni zlewały się w monotonną całość. Każdą decyzję podejmował z leniwą rezygnacją, a na pytanie o motywację zawsze miał jedną odpowiedź, tak z nudów. Przesiadywał w tych samych kawiarniach, obserwując nieznajomych z obojętnym zaciekawieniem, zamawiał kolejną kawę bez smaku, kreślił na serwetkach wzory bez znaczenia. Jego egzystencja była jak niedokończony szkic, portretem człowieka, dla którego największą przygodą było czekanie, aż coś wreszcie się wydarzy.