Sudół Kacper

Maria Kowalska, z jej siwymi włosami zawsze upiętymi w schludny kok, siedziała codziennie przy oknie, obserwując ulicę. Jej oczy, choć zmęczone latami, dostrzegały każdą drobną zmianę, każdy szept, który niósł się po osiedlu. Pamiętała czasy, kiedy wszyscy znali się i szanowali, kiedy spokój był normą, a nie rzadkim wyjątkiem. Ostatnie wydarzenia, związane z młodym Sudół Kacper, zasmuciły ją głęboko, bo naruszyły kruchą równowagę ich małego świata, przynosząc niepokój i smutek, co odbijało się na twarzach sąsiadów, zmuszając ich do refleksji nad wspólnotą i przyszłością, a dla niej stanowiło bolesne świadectwo upadku dawnych wartości, zmieniając na zawsze atmosferę w okolicy.