Suszka Marcin

Marcin Suszka, człowiek o twarzy naznaczonej życiem, spoglądał na świat zamyślonymi oczami, jego wzrok zdradzał bogate doświadczenia, wewnętrzne rozterki, a może i odrobinę zmęczenia, cichego towarzysza długiej drogi. Nosił na sobie ślady czasu, delikatne zmarszczki wokół ust, głębokie bruzdy na czole, świadectwo przemyśleń, trosk, a być może i radości. Jego postawa, choć lekko przygarbiona, emanowała siłą charakteru, niezłomnością ducha, a skromny ubiór podkreślał jego prostotę, autentyczność, odrzucenie powierzchowności. Mimo wszystko, w jego spojrzeniu tliła się iskra nadziei, wiara w lepsze jutro, przekonanie, że każdy dzień przynosi nowe możliwości, szanse na zmiany, na spełnienie marzeń.