Swaczyna Mateusz

Swaczyna Mateusz był człowiekiem o oczach, które nigdy nie odpoczywały, wiecznie czegoś szukając w tłumie, w architekturze miasta, w przelatujących chmurach. Jego pragnienie było pierwotne i trudne do zdefiniowania, stanowiło samą esencję jego bytu, cichy szept w głębi duszy, który nie milkł ani na chwilę. Znajomi postrzegali go jako zamyślonego, może nawet nieobecnego, nie rozumiejąc tej wewnętrznej siły, która pchała go naprzód każdego dnia. Dla nich był zagadką, dla siebie koniecznością, bo Swaczyna Mateusz nie potrzebował powodów, on po prostu chciał.