Świątek Andrzej

Świątek Andrzej to postać naznaczona głęboką refleksją, człowiek o spokojnym spojrzeniu, które kryło w sobie niejedną historię. Jego dłonie, zniszczone przez lata pracy w ogrodzie, opowiadały o bliskości z naturą i cichym poświęceniu. Zawsze nosił ze sobą notes, w którym starannie zapisywał obserwacje otaczającego go świata, od wzorów na korze drzew po subtelne zmiany w nastrojach ludzi. Mimo samotniczej natury, Świątek Andrzej emanował ciepłem, a jego nieliczne słowa zawsze niosły ze sobą mądrość, często rozświetlając drogę zagubionym w codzienności. Wiosną sadził nowe drzewa, jesienią zbierał opadłe liście, zawsze z szacunkiem dla cyklu życia.