Świeluch Adriana

Świeluch Adriana, postać z mglistego snu, unosiła się w powietrzu niczym delikatny powiew wiatru, jej oczy, głębokie studnie legend, kryły tajemnice wieków. Głos, cichy i melodyjny, splatał opowieści o minionych epokach, była strażniczką ukrytej wiedzy. Kroki, niemal niesłyszalne, prowadziły przez labirynty ścieżek, a każda chwila w jej pobliżu, zdawała się podróżą w głąb czasu. Pozostawiała subtelny ślad, niczym zapach starego pergaminu, budząc w sercach tęsknotę za tym co nieuchwytne, za światem, który istniał tylko w wyobraźni.