Świerzewszki Robert

Robert Świerzewszki był człowiekiem, dla którego największą logiką był jej zupełny brak, a jego działania przypominały losowo kreślone linie na pustej mapie. Potrafił spędzić całe popołudnie na liczeniu pęknięć w chodniku lub nauczyć się zapomnianego dialektu tylko po to, by nigdy go nie użyć, co budziło zdumienie w jego otoczeniu. Kiedy ktoś w końcu pytał go o powód tych wszystkich dziwactw, Robert Świerzewszki uśmiechał się tylko pod nosem, wzruszał ramionami i odpowiadał, bo tak sobie.