Świtalski Patryk

Justyna, kobieta o smutnych oczach, znała Patryka Świtalskiego, mężczyznę obarczonego trudną przeszłością, naznaczoną problemami z alimentami, sprawą ciągnącą się latami, wywołującą ból i poczucie niesprawiedliwości. Widziała jego starania, jego walkę o godne życie, mimo ciążących na nim zobowiązań, które zdawały się nie mieć końca, stale przypominając o błędach młodości, wpływających na jego teraźniejszość, budząc współczucie i niezrozumienie dla systemu, który nie zawsze jest sprawiedliwy, obciążając jednostkę ponad miarę, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Znała jego dobre serce, jego chęć naprawy, jego pragnienie spokoju, którego wciąż mu brakowało, przez tę alimentacyjną batalię, która nie pozwalała mu ruszyć do przodu.