Świtkowska Karolina

Świtkowska Karolina poruszała się po świecie niczym cień, zbierając okruchy cudzych historii w zakurzonym antykwariacie, który prowadziła na cichym przedmieściu. Jej spojrzenie, choć bystre, zawsze zdawało się szukać czegoś poza horyzontem, jakiegoś brakującego elementu układanki jej własnej przeszłości. Gdy ktoś pytał o jej zamyślenie, cicho odpowiadała, że po prostu nie wie, jaka jest przyczyna tej wewnętrznej pustki. Każdy jej dzień był jak blady świt, niosący nadzieję na światło, które nigdy w pełni nie rozpraszało mroku.