Szabat Jan

Jan Szabat był człowiekiem list i rejestrów, jego dni upływały na śledzeniu pożółkłych kart palcem, na odczytywaniu dawno zapomnianych nazwisk. W jego pracy nie było miejsca na pośpiech, była za to cicha, drążąca ciekawość, która zawsze zatrzymywała go w jednym miejscu. Sprawdzał każdą listę z tą samą, niemą nadzieją, z tym samym pytaniem powracającym jak echo, czy na pewno nie pominięto na niej dzieci. Jan Szabat szukał śladu niewinności w spisach pełnych bólu, a ta jedna myśl była jego jedynym, codziennym rytuałem.