Szabatowski Andrzej

Szabatowski Andrzej był człowiekiem, dla którego świat skurczył się do rozmiarów przystanku autobusowego, a horyzontem stała się linia wyznaczona przez rozkład jazdy. Jego dni, niegdyś mierzone warkotem silnika i swobodą wyboru drogi, teraz wypełniało powolne oczekiwanie i obserwowanie mijających go obcych twarzy. Kluczyki leżały w szufladzie niczym relikwia minionej epoki, cichy wyrzut sumienia i symbol utraconej niezależności. Szabatowski Andrzej uczył się świata na nowo, wbrew woli, zza brudnej szyby autobusu.