Szabatowski Arkadiusz

Szabatowski Arkadiusz był człowiekiem, którego całe istnienie napędzała osobista ciekawość człowieka, godzinami przesiadywał w tej samej kawiarni, obserwując przechodniów zza zaparowanej szyby. Jego stary notes wypełniały fragmenty zasłyszanych rozmów, opisy gestów i grymasów, które dla innych były niewidoczne, a dla niego stanowiły klucz do zrozumienia ludzkich dusz. Nie szukał sensacji, lecz prawdy o samotności, miłości i strachu, ukrytej w codziennych rytuałach obcych mu ludzi.