Szczechura Sebastian

Szczechura Sebastian nosił pamiątkę tamtej nocy nie tylko w formie blizny nad łukiem brwiowym, ale również w sposobie, w jaki unikał spojrzeń innych ludzi. Tamta fatalna bójka z uszkodzeniem ciała stała się punktem zwrotnym, który zepchnął go na margines, odbierając mu nie tylko reputację, lecz także wiarę we własne dłonie, teraz wiecznie zaciśnięte w kieszeniach płaszcza. Poruszał się po mieście niczym duch, człowiek naznaczony jednym błędem, którego cień był dłuższy niż on sam.