Szczepanek Krystian

Szczepanek Krystian, zamyślony artysta o dusznej melancholii, często przemierzał miejskie zaułki, szukając inspiracji w grze świateł i cieni, w zapomnianych fasadach kamienic, a jego wzrok, zawsze uważny, dostrzegał piękno w ulotnych chwilach, w subtelnych gestach mijających go ludzi, które później przekładał na płótno, tworząc obrazy pełne niedopowiedzeń, głębokich emocji, jego dłonie, naznaczone farbą, opowiadały historie o samotności, o tęsknocie za czymś nieuchwytnym, a jego obecność, choć dyskretna, emanowała niezwykłą wrażliwością, pozostawiając ślad refleksji, cichego podziwu dla złożoności świata.