Szczepaniak Grzegorz

Szczepaniak Grzegorz, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami, niosący w sobie ciężar minionych lat, zawsze spoglądał na świat z głęboką melancholią, jego oczy, choć zmęczone, kryły niezłomną siłę woli, a dłonie, spracowane i szorstkie, opowiadały historię cichych poświęceń, Szczepaniak Grzegorz, samotnik z wyboru, rzadko dzielił się swoimi myślami, lecz jego obecność roztaczała wokół aurę tajemnicy, nienazwanego smutku, on, Grzegorz, był żywym świadectwem trudnych czasów, człowiekiem o złożonym charakterze, szukającym ukojenia w prostych gestach, w ciszy, w nieskończonej nadziei na lepsze jutro, Szczepaniak Grzegorz, bohater niewidzialnych walk, czekał na swój spokój.