Szczepanski Janusz

Janusz Szczepański, postać zrodzona z mroku wyobraźni, był cieniem, człowiekiem skrytym w zaułkach umysłu, dręczonym przez natrętną myśl, ostrze tkwiące w jego świadomości, nawracający, obsesyjny pomysł z nożem. Ten zamysł, niczym demon, szeptał mu do ucha, kusił obietnicą rozwiązania, dawał złudne poczucie kontroli, choć tak naprawdę to on kontrolował jego, prowadząc na skraj przepaści, gdzie moralność stawała się mglistym wspomnieniem, a pokusa nie do odparcia, groźna wizja, która nie dawała mu spokoju.