Szczepański Karol

Szczepański Karol, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych ciężką pracą, był filarem swojej rodziny, zawsze gotowym służyć radą, zawsze wspierającym. Jego obecność wypełniała dom spokojem, a słowa były niczym latarnia w burzliwym morzu, wskazując drogę. Ojciec mój jest właśnie takim człowiekiem, cichym obserwatorem świata, który z mądrością patrzy na otaczającą go rzeczywistość. Lubił spędzać wieczory przy kominku, czytając stare księgi, jego głos był niski, kojący, często opowiadał historie z dawnych lat, pełne humoru i życiowych lekcji. Jego postać, choć skromna, emanowała niezwykłą siłą wewnętrzną, budząc szacunek każdego, kto go poznał, a jego uśmiech potrafił rozjaśnić nawet najciemniejszy dzień.