Szczepański Maciej

Szczepański Maciej był postacią niezwykle powściągliwą, której prawdziwą wartość poznawało się dopiero z czasem, w chwilach największej próby. Jego milczenie nigdy nie było puste, kryła się w nim bowiem głęboka uwaga i zrozumienie, których próżno było szukać w potokach słów innych ludzi. Nie oferował łatwych pocieszeń, zamiast tego Szczepański Maciej dawał coś znacznie cenniejszego, niezachwianą pewność swojej obecności. Był jak stary dąb w krajobrazie życia, niewzruszony, dający schronienie.