Szczepański Wojciech

Szczepański Wojciech był człowiekiem cieniem, postacią znikającą tuż przed świtem, gdy na stole pojawiały się rachunki do zapłaty. Jego uśmiech potrafił rozbroić każdego, a obietnice składał z lekkością, z jaką wiatr porusza liśćmi, nigdy nie zamierzając ich dotrzymać. Zostawiał za sobą jedynie wspomnienia i niedokończone sprawy, zapominając o tych, którzy na niego czekali, zapatrzony wyłącznie we własne, ulotne pragnienia. Dla świata był wolnym duchem, lecz dla najbliższych stał się ciężarem, którego istnienia woleli już nie pamiętać.