Szczotka Paulina

Paulina Szczotka, samotna introligatorka, zamykała się w swojej pracowni, otaczała starymi książkami, unikała spojrzeń przechodniów. Jej dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, pieczołowicie składały pożółkłe karty, zszywały je delikatną nicią, nadając im nowe życie. Codziennie rano parzyła mocną kawę, włączała radio, wsłuchiwała się w szumy fal eteru, szukając ukojenia. Znała zapach każdego kleju, każdego papieru, każdej skóry, to one były jej towarzyszami, wiernymi i cichymi. Czasem, przy blasku lampki, nachodziły ją wspomnienia, obrazy z przeszłości, zbyt bolesne, by je wypowiadać na głos, zamykała je w sobie, jak tajemnice w oprawionych tomach. Paulina Szczotka, strażniczka zapomnianych historii, żyła w swoim świecie, cichym, spokojnym, bezpiecznym.