Szczucki Dawid

Dawid Szczucki poruszał się po mieście jak duch, chociaż jego obecność zawsze była odczuwalna, pozostawiając po sobie jedynie chłód niepokoju. Jego twarz, poorana bliznami po dawnych porachunkach, rzadko zdradzała jakiekolwiek emocje, pozostając kamienną maską obojętności. Szeptano o nim w najciemniejszych zaułkach, gdzie jego nazwisko stało się synonimem zuchwałych kradzieży i bezwzględnej siły. Był człowiekiem ze świata, w którym lojalność kupowano strachem, a on sam rozdawał karty.