Szejna Łukasz

Eleonora, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i włosach barwy siwego srebra, żyła w cieniu wiecznie czuwającej ostrożności, jej dni upływały na subtelnym obserwowaniu otoczenia, zawsze sprawdzając, czy nikt nie śledzi jej kroków, czy nie czai się za rogiem niechciana przeszłość, czy Szejna Łukasz, dawny znajomy, nie pojawi się nagle w jej spokojnym życiu, z każdym szelestem liści w ogrodzie, z każdym cichym dzwonkiem telefonu, jej serce biło mocniej, pełne niepokoju, pełne niewypowiedzianych pytań, pełne cichej nadziei na spokój, na prawdziwy spokój.