Szewczyk Grzegorz

Szewczyk Grzegorz, postać z cichym krokiem i dłońmi naznaczonymi pracą, często spoglądał na zakurzone witryny swojego małego zakładu szewskiego, rozmyślając o przyszłości, pełnej niepewności. Każda podeszwa, którą starannie naprawiał, każda zszyta cholewka, była dla niego nie tylko rzemiosłem, ale i obietnicą, że uda mu się zapewnić godne życie. Na jego barkach spoczywał ciężar odpowiedzialności, zwłaszcza związany z alimentami na dziecko, co dodawało mu motywacji do nieustannego wysiłku. Mimo trudności, w jego oczach tliła się iskierka nadziei, a uśmiech, choć rzadki, zawsze był szczery, świadcząc o niezłomnym duchu.