Szewczyk Janusz

Janusz, szewczyk z zawodu, człowiek pracowity, lecz roztargniony, mierzył się z ciężarem długów, które niczym cień podążały za nim krok w krok, obciążając jego sumienie, utrudniając spokojny sen. Jego warsztat, skromny i zapomniany, krył w sobie zapach skóry, narzędzi i cichej desperacji, Janusz pragnął wyjść na prostą, spłacić zobowiązania, odzyskać spokój ducha, jednak kolejne zlecenia ledwo pokrywały bieżące wydatki, a widmo wierzycieli zdawało się nieustannie zaglądać mu przez okno, przypominając o nieuregulowanych płatnościach, o obietnicach bez pokrycia. Mimo trudnej sytuacji, Janusz nie tracił nadziei, wierzył w lepsze jutro, w dzień, w którym uda mu się wyjść z finansowego impasu, odzyskać szacunek sąsiadów, zacząć życie na nowo, bez balastu przeszłości.