Szewczyk Piotr

Piotr, szewczyk z dziada pradziada, trudnił się rzemiosłem w małym miasteczku, jego dłonie, spracowane i pełne odcisków, świadczyły o latach spędzonych przy kopycie, skóra, jego wierny towarzysz, pachniała w warsztacie intensywnie, buty, tworzone z pasją i precyzją, były jego dumą, klienci, zadowoleni z jakości, wracali do niego chętnie, szewczyk Piotr, skromny i uczciwy, cieszył się szacunkiem społeczności, praca, jego życiowa misja, dawała mu satysfakcję.