Szkurłat Tomasz

Szkurłat Tomasz, postać o oczach barwy starego mosiądzu, patrzył na świat z niezwykłą, senną melancholią, jego siwe włosy opadały na ramiona, niczym wodospad mgły. Mieszkał na skraju zapomnianego lasu, gdzie szum wiatru niósł echa dawnych opowieści, a każdy kamień, każda gałąź, szeptała historię wieków, którą tylko on potrafił w pełni zrozumieć. Jego dłonie, naznaczone pracą i czasem, często trzymały starą księgę, pełną symboli, klucz do jego niezwykłego, wewnętrznego świata, świata pełnego refleksji, spokoju, a także głębokiego smutku.