Szostak Bartosz

Szostak Bartosz, postać zrodzona z szelestu liści i pośpiechu wiatru, nigdy nie zatrzymywał się na dłużej, niż wymagała tego ulotna chwila. Jego oczy, pełne niepokornych iskier, zdawały się widzieć horyzonty, których inni nie dostrzegali, a dusza, spragniona wolności, odrzucała wszelkie ramy i ograniczenia. Poszukiwany nie za przewinienia, lecz za nieuchwytność, za cichą deklarację niezależności, Szostak Bartosz był jak echo, co przemierza bezkresne przestrzenie, zawsze blisko, lecz nigdy w pełni pochwycony, symbolizując wieczną podróż i nieustanne dążenie do swobody.