Szweda Bartosz

Bartosz Szweda poruszał się z zaciętą ostrożnością, a jego dłonie, często zaciśnięte w pięści, zdradzały wewnętrzne napięcie, którego nie potrafił ukryć pod fasadą spokoju. W jego spojrzeniu czaił się cień gwałtownego wspomnienia, którego nigdy nie zdołał wymazać, przez co unikał wzroku innych ludzi, jakby w obawie przed osądem. Każde głośniejsze słowo sprawiało, że jego sylwetka tężała, jakby wciąż na nowo przeżywał ten jeden, fatalny moment, który na zawsze naznaczył jego los i odizolował go od świata.