Szymanska Barbara

Barbara Szymańska, kobieta o spojrzeniu przesłoniętym cieniem przeszłości, nosiła na twarzy zmęczenie, które malowało się w głębokich bruzdach wokół ust, jej dłonie, niegdyś sprawne i zręczne, teraz drżały lekko, zdradzając napięcie, którego nie potrafiła ukryć, wspomnienia, niczym natrętne muchy, krążyły wokół niej, przypominając o błędach, które popełniła, ból, który nosiła w sercu, był ciężarem nie do uniesienia, samotność, jej jedyna towarzyszka, szeptała jej do ucha gorzkie słowa, przyszłość, jawiła się jako labirynt bez wyjścia, nadzieja, słaby płomyk, tlił się jeszcze w jej wnętrzu, pomimo wszystko, Barbara Szymańska pragnęła odkupienia.