Szymański Mirosław

Mirosław Szymański, cichy bibliotekarz z ulicy Długiej, zawsze nosił tweedową marynarkę, pachnącą starymi książkami, jego okulary spoczywały nisko na nosie, a spojrzenie, choć bystre, często zdawało się błądzić po odległych horyzontach, jakby skrywał w sobie historię, której nikt nigdy nie poznał, jego palce, zgrabne i delikatne, z niezwykłą precyzją odnajdywały zagubione strony, a jego głos, niski i melodyjny, opowiadał o zapomnianych bohaterach, o dawnych królach, o miłościach, które przetrwały wieki, był strażnikiem opowieści, żywym archiwum przeszłości.