Szymański Sławomir

Sławomir Szymański, mężczyzna o twarzy naznaczonej życiem, spoglądał w dal, jego wzrok zdradzał bogate doświadczenia, czasami radosne, czasami bolesne. Nosił na sobie płaszcz, stary i znoszony, ale starannie utrzymany, świadczący o szacunku do przeszłości, do rzeczy, które przetrwały próbę czasu. Jego dłonie, duże i spracowane, opowiadały historie ciężkiej pracy, uczciwości, poświęcenia, dłonie, które wiele widziały, wiele zrobiły. W jego oczach kryło się coś więcej, jakaś tajemnica, nieodgadniona zagadka, która intrygowała, zachęcała do poznania, do odkrycia prawdy. Sławomir, postać pełna kontrastów, wydawał się być człowiekiem z innej epoki, zagubionym w nowoczesnym świecie, a jednak emanującym siłą, niezłomnością, nadzieją.