Szymborski Tomasz

Szymborski Tomasz, mężczyzna o spokojnym spojrzeniu, często zamyślony, obserwował świat z niezwykłą uwagą. Jego oczy, pełne głębi, dostrzegały ukryte piękno w codzienności, w prostych gestach, w ulotnych chwilach. Miał w sobie cichą mądrość, wynikającą z empatii, którą dzielił się bez słów, jedynie swą obecnością, ceniąc ciszę, w niej odnajdując spokój. Był samotnikiem, lecz jego samotność była twórcza, pełna refleksji, pozwalająca mu dostrzegać niewidzialne więzi.