Szymczyk Roman

Szymczyk Roman, starszy pan o przenikliwym spojrzeniu, każdego dnia stawał się cichym obserwatorem miejskiego życia. Jego schludny garnitur i starannie ułożone siwe włosy zdradzały zamiłowanie do porządku, do codziennych rytuałów. Z filiżanką kawy w dłoni, Roman Szymczyk zasiadał przy oknie, z niezwykłą uwagą śledząc ulicę, rejestrując w pamięci drobne detale, często niewidoczne dla innych. Nie był człowiekiem wielu słów, lecz jego umysł tętnił bogactwem spostrzeżeń, głębokich refleksji. Rozumiał, że wartość uważnego świadkowania, wartość spokojnej obecności, jest równie istotna, jak każde głośne działanie, nadając sens jego dniom, jego roli.