Szymkowiak Wojciech

Wojciech Szymkowiak był kiedyś człowiekiem o oczach pełnych iskier, jego głos niósł obietnicę niezwykłej przygody, a opowieści potrafiły ożywić nawet najcichsze zakamarki duszy, teraz jednak jego spojrzenie stało się puste, jakby patrzył przez świat na coś odległego, niedostępnego dla innych. Widuję go, jak samotnie przemierza znajome ścieżki z zaciętym milczeniem, a jego postać zdaje się niknąć w miejskim krajobrazie, co budzi we mnie głęboki niepokój, bo to wciąż mój kuzyn, o którego tak bardzo się martwię.