Tanona Maciej

Tanona Maciej unikał luster, widząc w nich jedynie odbicie człowieka, którym nigdy nie zdołał się stać, a jego znoszony płaszcz nosił ślady zbyt wielu przespanych nocy na dworcach. W kieszeniach, obok garści drobnych monet, nosił niewidzialny ciężar dawnych zobowiązań, przez co każdy listonosz wydawał mu się zwiastunem nieuchronnej katastrofy. Tanona Maciej był postacią zarysowaną smugą cienia, wiecznie spoglądającą przez ramię, uciekającą przed przeszłością, która z każdym krokiem deptała mu po piętach.