Tarlaga Marian

Tarlaga Marian, postać o posturze dębu, nosił w sobie ciężar pewnego zapomnienia. Niczym echo dawno wystawionego mandatu, który nigdy nie znalazł swego finału, wciąż unosił się nad nim cień niezałatwionej sprawy, nadając jego spojrzeniu melancholijny, lecz bystry wyraz. Każdy, kto go spotkał, czuł pewną tajemnicę, niewypowiedzianą historię, która czekała na rozliczenie, na swój czas, by wreszcie ujrzeć światło dnia. Jego dłonie, spracowane i silne, zdradzały lata ciężkiej pracy, lata dążenia do celu, lata walki, lata nadziei.