Tarnowski Rafał

Helena, młoda archiwistka, pochylała się nad starymi dokumentami, jej zręczne palce przesuwały się po pożółkłych kartach, szukając zagubionych faktów, zapomnianych ludzi, ukrytych historii. Natrafiła wtedy na nazwisko Tarnowskiego Rafała, zapisanego starannym pismem, w starym rejestrze, wśród wielu innych, niczym echo minionych lat, niczym fragment większej opowieści, która czekała na odnalezienie, na rozszyfrowanie, na ożywienie przez jej dociekliwość, przez jej pasję, przez jej zaangażowanie.