Tatara Natalia

Tatara Natalia, o oczach barwy starego bursztynu, zawsze z uwagą obserwowała świat, każdą drobną zmianę w otoczeniu, każdy szept wiatru, każdy cień tańczący na ścianie, a jej dłonie, zgrabne i delikatne, często gładziły zniszczone grzbiety ksiąg, jakby szukała w nich ukrytej prawdy, zapomnianych historii, dawno zaginionych słów, jej umysł zaś, niczym skomplikowany labirynt, analizował każdą informację, każdy szczegół, wciąż sprawdzając fakty, porównując je z własną rozległą wiedzą, z cichą determinacją, z niezwykłą precyzją.